پیش بینی اندیشه پردازی خودکشی براساس صفات پنج عاملی شخصیت با واسطه گری سازوکارهای دفاعی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی اندیشه‌پردازی خودکشی براساس صفات پنج عاملی شخصیت با واسطه‌گری سازوکارهای دفاعی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام شهروندان ساکن در شهر کرج در زمستان سال 1397 بود که از میان آن‌ها به روش نمونه‌برداری تصادفی دو مرحله‌ای و داوطلبانه  550 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پنج عاملی نئو؛ پرسشنامه سازوکارهای دفاعی-40 آندروز، سینگ و بوند؛ پرسشنامه اندیشه‌پردازی خودکشی بک  بود. جهت تحلیل داده‌ها از روش الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین صفت روان‌رنجورخویی با اندیشه‌پردازی خودکشی مثبت ومعنادار بود (0/001=P) همچنین ضریب مسیر غیرمستقیم بین صفت وظیفه‌شناسی و اندیشه‌پردازی خودکشی منفی ومعنادار بود (0/001=P)نتیجه‌گیری: عواطفی نظیر احساس گناه که از تعارض‌های ناهشیار و خودسرزنش‌گری در شخصیت‌های روان‌رنجور ناشی می‌شوند و ناتوانی در به تأخیر انداختن ارضای خواسته‌ها و تکانه‌ها در شخصیت‌هایی که از وظیفه‌شناسی بالایی برخوردار نیستند موجب متوسل شدن شخص به سازوکارهای دفاعی مختلف و اجتناب ازعواطف ناخوشایند درونی و درگیر شدن در اندیشه‌پردازی خودکشی می‌شود. به مسئولین، بالینگران و درمانگران پیشنهاد می‌شود، آموزش‌های همگانی را ترتیب دهند که آن دسته از سازوکارهای دفاعی را در افراد هدف قرار می‌دهند که به هنگام تخطی‌گری موجب اندیشه‌پردازی خودکشی می-شوند.